Bu müharibə bizə lazımdırmı? – Psixoloq RÖVŞƏN NƏZƏRLİ cavab verir

-Vətən müharibəsi ilə sentyabr ayında yaranmış vəziyyət arasında fərq nə idi? Niyə insanlar indiki müharibəyə əvvəlki kimi reaksiya vermirlər?
-İlk öncə mənimlə belə həssəs mövzunu müzakirə etdiyiniz üçün sizə minnatdarlığımı bildirirəm. Əvvəlcə, birinci Qarabağ müharibəsinə diqqət çəkmək istəyirəm. Bu mövzu çox həssas və həddindən artıq da vacib bir mövzudur. Bildiyimiz kimi biz 90-cı illərdə hücuma məruz qaldıq və bir milyondan artıq qaçqınımız on mindən çox şəhidimiz, əsir və itkin düşənlərimiz oldu.
Bu müharibən 30 il keçdi, artıq cəmiyyətdə bir ümüdsizlik yaranmışdı. Hər zaman bu haqda söhbət açılanda cəmiyyətdə bir sükut höküm sürərdi. Amma birdən-birə otuz ildən sonra bir əmr gəldi və hər kəs döyüşə yollanmaq üçün meydanlara axışdı.
Bu vəziyyətin belə olması sadəcə Qarabağın azad olunması üçün deyildi. Bir də cəmiyyətin bu döyüşə psixoloji olaraq hazırlanması var idi. Bilmirəm ki, bu bilərəkdən edilmişdi ya sadəcə təsadüf idi. Amma cəmiyyəti psixoloji olaraq çox gözəl hazırlamışdılar.
Pandemiya dövründə hər yerdə bir şüar var idi. Birlikdə olaq, qalib gələk. Bu kənardan sadəcə söz olaraq görünə bilər,amma insan psixikasına çox ciddi təsiri var idi. Onun nəticəsi idi ki, heç kim sonun nə olacağını düşünmürdü. Yalnız birlik olmaq haqqında düşünülürdü.
Məhz bu zaman kəsiyində Ali Baş Komandan da tez-tez şüarlar səsləndirir, insanlarla bir olduğunu göstərirdi. Bu birliyin nəticəsində biz Qarabağı azad etdik.
-Siz demək istəyirsiz ki, bu şüarın hazırlanması da bir siyasi məsələ idi? 
-Bir maqamı unutmamalıyıq ki, millətin dövləti varsa, mütləq onun sərhədləri olmalıdır. Dövlətin hər bir vətəndaşının borcu o dövləti qorumaq və müdafiə etməkdir. Bu siyasət deyil, bu qeyrətdir.
Vətəndaş mütləq olaraq öz millətinə və dövlətinə sadiq olmağı bacarmalıdır. Fərq etmir ön cəbhədə və ya arxa cəbhədə. Xidmət, xidmətdir. Son günlər sosial şəbəkələrdə yayılmış videolar var ki, sadəcə söz tapmıram deməyə. Bilirsiz hər hansı hadisə haqqında söz demək üçün ilk olaraq onun haqqında məlumatlı olmaq lazımdır.
Hər bir kəs özünəməxsus evinin olmasını arzu edir. Çünki yalnız orda təhlükəsizlikdə olur. Torpaqda bizimdir ona sahib çıxarıqsa, onu qoruya biləriksə, bizimdir.
Mən düşünürəm ki, bu gün cəmiyyətə siyasətçilərdən daha çox peşakar psixoloqlar lazımdır. Çünki bir cəmiyyətdə sağlam və peşakar psixoloq olarsa, o cəmiyyət hər zaman maariflənmiş olar. Çox təəsüf hissi ilə deyirəm ki, bu gün ön cəbhədə güclü ordumuz olsa da arxa cəbhədə sağlam ordu yoxdur.
Bu səbəbdən də cəmiyyətin mariflənməsi çox zəif gedir. Nəticədə bu cür yanaşmalar ortaya çıxır.
-Axı cəmiyyətdə yetərincə psixoloqlar var. Niyə siz deyən maariflənmə yoxdur bəs?
Bilirsiz, cəmiyyətdə yetərincə psixoloq yoxudur sacədə özünü psixoloq zənn edən insanlar var. Bu o demək deyil ki, o psixoloqdur. Məsələ burasındadır ki, hər sahənin öz psixoloqu olmalıdır. Məhkəmə psixoloqu, siyasi psixoloq, klinik psixoloq, sosial psixoloq məhz bunların hamısı fərqli sahalərdir. Hər birinin özünəməxsus iş sahəsi və görməli olduğu iş var. Uşaq nitq mərkəzlərinin çox olması və ya orda işləmək psixoloq olmaq deyil.
İkinci dünya müharibəsi zamanı, peşakar psixoloqlar işləyir, mətbuatda düzgün ruhlandırıcı fikirlər söyləyərək, şüarlar yazaraq və s. təbliğatlarla kütləni ruhlandırırdılar. Hal-hazırda Ukraynada olan müharibədə ciddi psixoloji taktikalardan istifadə edilir.
Mənə elə gəlir ki, yalnız mən deyil bütün peşakar psixoloqlar hal-hazırda mətbuatda olmalı və xalqın maariflənməsinə dəstək olmalıdır. Əgər igidlərimiz ön cəbhədə döyüşərək hər gün bir addım irəli gedirlərsə, biz də arxa cəbhədə irəlləməliyik. Bu artıq vicdan,qeyrət məsələsidir.
– Bir çox insanlar belə fikir söyləyirlər ki, çox şəhid veririk ki, müharibə olmasın. Siz bu haqda nə deyə bilərsiz.
Əgər müharibə varsa, şəhid mütləq ki, olacaq. Mən insan kimi bu fikirlə razıyam ki, insanlar ölməsin, gənclik məhv olmasın, analar ağlamasın, canlar yanmasın. Amma bir məqama diqqət yetirək. 20 yanvarda biz sülh istədik müharibə yox. Faciə yaşandı, silahsız insanlara hücumlar oldu, çoxlu şəhidlərimiz oldu. Qarabağda biz müharibə istəmirdik, amma, bizə hücum etdi lər həm torparlarımız əlimizdən aldılar, həm də insanlarımıza zülm etdilər. Bu gün biz etməsək yenə bizə edəcəklər. Dövlət varsa, müharibə də var. Önəmli olan odur ki, biz hardayıq dövlətimizin yanında ya qonşu dövlətin yanında. Kimsə çıxıb efirdə deyirsə ki, bizə Zəngəzur lazım deyil demək ki, o Zəngəzurun nə olduğunu bilmir və ya  deyir ki, şəhid verdik, bizə lazım deyildi gəlin hakimiyyəti dəyişək demək o şəxsin nə siyasi, nə də vətəndaş olaraq nə elmi, nə də insanlığı yoxdur. Çünki biraz öncə də dediyim kimi dövlət millət o zaman tarix yazır ki, onları birləşdirən bir ideyalogiya olsun. Müasir dönəmdə də bu missiya psixoloqların üzərinə düşüb. Dövlətçilik ideyalogiyası psixoloqlar tərəfindən mütləq şəkildə cəmiyyətə aşılanmalıdır.
– Bəs sizcə bizə bu müharibə lazim idi?
Mənə elə gəlir ki, bu müharibə deyil, bu sadəcə bizdən oğurlananları geri almaqdır. Bu vəziyyəti mən birilirsiz nəyə bənzədirəm? Uşaq balaca olanda ona hər kəs qapaz vura bilir artıq böyüyəndə o onu vuranlara öz gücünü göstərir. Bu kin deyil, biz dövlətimizi yeni yaratdığımız dönəmdə bizi çox əzdilər, əlimizdən almaq istədilər müəyyən qədər də buna nail oldular. Artıq biz böyüdük hal-hazırda sadəcə bizdən alınanları qaytarırıq. Düzdür, bu o qədər də asan deyil, şəhidlər veririk qazilərimiz olur,düzdür. Amma məhz bu günki tarixi də o qardaşlarımız yazır. Bizim qeyrətli qardaşlarımız.
Müharibələr tarix boyu olub, olacaq da önəmli olan o tarixi oxumaq yox onu yazmaqdır. Tarix dərslərimizi yada salsaq, orda ən çox müharibələrdən danışılır. Çünki tarixi igidlər yazır müəllimlər isə uşaqlara danışırlar.
Bu müharibələr bizə lazımdımı sualına mən belə cavab verərdim bəs bizim millətə öz tarixi lazımdırmı? Öz tarixini bilməyən və ya onu yaza bilməyən bir millət ola bilməz.
Əgər biz övladlarımıza gələcəkdə Azərbaycan tarixini öyrətmək istəyiriksə, bəli, bu döyüşlər də o torpaqlar da bizə lazımdır. Təbii ki, bu hal itkisiz mümkün deyil, amma uğuru igidlər qazanır. Qorxaqlar deyil. Tarixi qəhramanlar yazır, yaltaqlar deyil. Torpağı qeyrətli insanlar həm qoruyur, həm də genişləndirir. Mən fəxr edirəm ki, bu gün ön cəbhədə döyüşən və vətəni qoruyan, böyüdən qeyrətli oğullarla bir yerdə döyüşürəm. Onlar ön cəbhədə mən arxa cəbhədə. Tarix onu yazanları unutmur. O birilər isə ölənə qədər var olurlar.